نشانه های ظهور

وى از شهداى بزرگى است که در سرزمین فخ، حدود یک فرسخى مکه، با سپاه هادى عباسى جنگید و به شهادت رسید. دشمنان بدن او و یارانش را قطعه قطعه و سرهاى آنان را از بدن جدا و اجساد آنان را، رها کردند و رفتند.

در آخرین دیدار حسین بن على، شهید فخ، با امام موسى بن جعفر، امام به وى فرمود:

اى پسر عمو! تو کشته خواهى شد. پس نیکو جنگ کن؛ زیرا این قوم فاسق هستند. اظهار ایمان مى کنند، ولى در دل مشرکند. من مصیبت شما جماعت را، به حساب خدا مى گذارم، و بر صبر در این مورد از خدا پاداش مى طلبم.

امام، در این سخن، دشمنان زید را فاسق و مشرک مى خواند و شهادت او را به حساب خدا مى گذارد و بدین وسیله، قیام او و یارانش را تاءیید مى کند.

امام جواد علیه السلام مى فرماید:

پس از واقعه کربلا، قتلگاهى بزرگتر از فخ نیست.

پیامبر اسلام (ص )، در عبور از سرزمین فخ، از شهادت شهداى فخ خبر داد و بر آنان گریست و ارزش یاران حسین بن على را براى اصحاب خودش بیان کرد.

امام صادق علیه السلام نیز، در آن زمین نماز گزارده و در عظمت شهیدان فخ فرموده:

در این مکان مردى از خاندان من با گروهى از یارانش به شهادت مى رسند، که روح آنان پیش از جسم آنان به بهشت داخل مى شود.

هنگامى که سرهاى شهداى فخ را به مدینه آوردند تا علویان را بترسانند، در سکوت مجلس امام موسى بن جعفر علیه السلام فرمود:

حسین (شهید فخ) در گذشت، وى به خدا سوگند، او مسلمانى شایسته روزه دار، شب زنده دار، امر کننده به معروف و نهى کننده از منکر بود و در میان خاندانش نظیر نداشت.

شیخ طوسى، شیخ مفید، علامه حلى، نجاشى، علامه مجلسى، محدث قمى، علامه سید محسن امین، و... او را ستودهاند و از شخصیت و قیام او، تجلیل و احترام کرده اند و ارزش ویژه اى براى او قائل شده اند.