نشانه های ظهور

ذکر مغربى ها در ضمن روایات متعدد زمان ظهور حضرت مهدى (ع) آمده است . اما همانگونه که بیان شد، با روایات جنبش فاطمیان که مسلمانان روایات آن را قبل از وقوع آن نقل مى کنند، مخلوط گردیده است . و از جمله روایات مربوط به حوادث و دلائل نبوت پیامبر (ص) بشمار مى رود.

ولى برخى از روایات درباره جنبش مغربى ها در زمان ظهور حضرت ، صراحت دارد و هیچگونه رابطه اى با جنبش فاطمى ها ندارد. حتى شواهدى در آن و در غیر آن در دست است مبنى بر اینکه این جنبش در زمان ظهور امام مهدى (ع) اتفاق مى افتد.. از بارزترین آنها، روایات ورود ارتش مغربى به سوریه و اردن است که اندکى قبل از حرکت سفیانى واقع مى شود، چه اینکه در جاى خود به آن اشاره کردیم .

احادیث ، براى نیروهاى مغربى ، یا اهل مغرب ، یا سوارانى از مغرب یا مغربى و یا درفش هاى زرد رنگ ، در سراسر سرزمین شام و نبرد قرقیسیا در مرزهاى عراق و ترکیه و کشور عراق ، نقش هایى را یاد مى کند...مانند روایتى که ابن حماد آن را در نسخه خطى خود آورده است :

((وقتى درفش هاى زرد و سیاه در دل شام با یکدیگر برخورد مى کنند. واى بر ساکنان آنجا، از سپاه شکست خورده ، پس واى بر شام از سپاه غالب و واى بر آنها از مرد بد سیماى ملعون ))

مرد بد سیماى ملعون از صفت هاى ویژه سفیانى است . و در همین نسخه آمده است :

((یاران درفش هاى سیاه و طرفداران درفش هاى زرد در شهر قنیطره با یکدیگر برخورد مى کنند و به جنگ و کشتار مى پردازند تا اینکه وارد فلسطین مى گردند، در این هنگام سفیانى بر اهل مشرق خروج مى کند و چون نیروهاى مغرب در اردن فرود مى آیند، فرمانده آنها از دنیا مى رود و آنها به صورت سه فرقه از یکدیگر جدا مى شوند، دسته اى به همان جا که آمده اند بر مى گردند و دسته اى باقى مى مانند و سفیانى با آنها به نبرد پرداخته و آنها را شکست مى دهد و آنان را به اطاعت وى در مى آیند))

و در همین نسخه آمده است :

((همانا فرمانده مغربیان و بنى مروان و قضاعه در مرکز شام جهت رویاروئى با طرفداران درفش هاى سیاه ، دست اتحاد به یکدیگر مى دهند))

آنچه از مجموع روایات مربوط به تحرکات نیروهاى مغربى در زمان ظهور بدست مى آید این است که حرکت آنها بسیار شبیه به نیروهاى بازدارنده عربى و یا جهانى است که علیه قیام و انقلاب زمینه سازان ظهور حضرت ، بکار گرفته مى شوند. آنها در سرزمین شام با درفش هاى مشرق یعنى ایرانیان زمینه ساز وارد جنگ مى شوند و در برابر آنها شکست مى خورند و به سوى اردن عقب نشینى مى کنند چنانکه در حوادث شام در این باب سخن گفتیم و به گفته برخى روایات آنها در عراق نیز نقش خواهند داشت .

اما روایات مربوط به شرکت نیروهاى مغربى در نبرد قرقیسیا، در عین خلاصه بودن ، هیچگونه دلالتى بر نقش آنان به سود و مصلحت اسلام ندارد، چه آنها را طرفدار ترکان در برابر سفیانى و چه هوادار سفیانى تصور کنیم ، زیرا تمام طرفهاى درگیر در نبرد قرقیسیا مورد نکوهش واقع شده و ستمگر توصیف گردیده اند.

فقط نقش این نیروها بر فرض صحت آن ، در مصر باقى مى ماند و دلیلى در دست نیست که نقش آنها به مصلحت اسلام و ملت مصر باشد، بلکه بهتر است بگوئیم مهمترین نقش آنها هنگامى که دولت مصر از منع عملیات ایثار گرانه و قیام ملت و ارتش مصر علیه یهود عاجز مى شود، حفظ مرزهاى اسرائیل خواهد بود. یا آنکه نقش عمده آنها پاسدارى از قبطیان در برابر عکس العمل و واکنش مسلمانان در برابر حرکت هاى یاد شده آنهاست و یا بعنوان نیروهاى بازدارنده عرب شمرده مى شوند که حکومت مصر در برخى از مراحل ضعف و ناتوانى خود و تشویش و نگرانى یاد شده نیروهاى مسلح خویش در برابر اوج گیرى حرکت اسلامى طرفدار حضرت مهدى (ع)، آنها را فرا مى خواند... والله اعلم .