نشانه های ظهور

مسجد براثا واقع در غرب بغداد مسجدى است بسیار باعظمت که هفتاد پیامبر در آن نماز خوانده اند. در این روایت، پیامبر خدا صلى الله علیه و آله پس از ذکر موقیعت این مسجد، خراب شدن آن را یکى از فتنه هاى پیش از ظهور بیان فرموده اند. خلاصه روایت از این قرار است که مسجدى را در حیات پیامبر صلى الله علیه و آله شبانه خراب کردند. اصحاب ناراحت شدند، آن حضرت فرمودند:

منکر نشوید این را زیرا که این مسجد آباد مى شود، اما اگر مسجد براثا خراب شود (کنایه از اهمیت مسجد است) زیانهایى در بر دارد که از جمله آن تعطیل شدن برنامه حج است . عرض کردند: این مسجد در کجا قرار گرفته است ؟ فرمودند: در غرب زوراء (بغداد) از زمین عراق . هفتاد پیامبر در این مسجد نماز خوانده اند و آخر کسى که در آن نماز مى خواند على بن ابى طالب علیه السّلام است .

رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله بعد از خودشان براى امت اسلامى از سه عامل مى ترسیدند:

1. لغزش عالم و دانشمند که قدرت تخریبى آن از صدها بمب اتمى بیشتر است . زیرا لغزش عالم عقاید و افکار مردم را مسموم مى کند و آنها را براى ابد از بین مى برد، اما اثر بمبهاى اتمى فقط مربوط به جسم است .

2. حکم حاکم ستمگر که بر مبناى خلاف حق صادر مى شود.

3. متابعت از هوى و هوس که همه چیز مردم را به باد فنا مى دهد (وضع فعلى مسلمانان در دنیا خود گواه این مطلب است):

 رسول خدا صلى الله علیه و آله فرمودند: در خصوص امت، پس از خود در سه مورد بیمناک هستم . سؤ ال شد یا رسول الله آن سه مورد چیست ؟ فرمودند: لغزش عالم و حکم ستمگر و هوى و هوسى که متابعت و پیروى شود.

جبرئیل شرفیاب محضر مقدس رسول اکرم صلى الله علیه و آله شد و این آیه شریفه را تلاوت کرد:(( انالله و اناالیه راجعون)). پس پیامبر صلى الله علیه و آله آیه (( انالله و اناالیه راجعون)) را تلاوت فرمودند و سپس از جبرئیل پرسیدند: خواندن این آیه براى چیست ؟ عرض کرد: یا رسول الله ! امت شما بعد از رحلتتان مبتلا به یک امتحان سنگین مى شوند، آن هم خیلى زود. فرمودند: امتحان کفر است یا گمراهى و گم کردن راه حق ؟ عرض کرد: همه اینها خواهد بود. پیامبر صلى الله علیه و آله فرمودند: این از کجاست، و حال آنکه قرآن در میان امت من است ؟ عرض کرد: به وسیله قرآن امتحان مى شوند و این برنامه از ناحیه دو دسته پیاده مى شود: زمامداران و قراء و دانشمندان آنها. فرمانروایان حقوق قراء را نمى دهند، پس به آنها ظلم مى شود و درگیرى و جنگ در بین آنها پدید مى آید. آنگاه فرمانروایان قرآن را تابع هواهاى نفسانى خود قرار مى دهند (طبق دلخواه خود تفسیر مى کنند) و قراء را به گمراهى مى کشانند (ممکن است غرض از قراء علما و دانشمندان هر زمانى باشند). پرسیدم از جبرئیل که راه سلامت ماندن از این خطر کدام است ؟ گفت : کف نفس و بردبارى در مقابل تضییع حقوق و کناره گیرى از مراکز فتنه .

درباره اوضاع و احوال آخرالزمان از رسول اکرم صلى الله علیه و آله روایت شده است که فرمودند:

زمانى بر امت من بیاید که مردم داراى آراء مختلف خواهند شد و از هواها و خواهشهاى نفسانى پیروى مى کنند و قرآن را با آواز و مزامیر و به صورت غنا مى خوانند بدون اینکه از خداوند ترسى داشته باشند. خداوند بزرگ در سایه خواندن قرآن به آنها اجرى نخواهد داد بلکه آنها را لعن مى کند (چون به قرآن عمل نمى کنند). پس، در چنین عصرى ترانه ها و ساز و آواز آدمیان را به طرب مى آورد آنچنانکه نفسهایشان گویى در طرب مى آید و لذت و شیرینى قرآن خواندن از آنها گرفته مى شود. این دسته از مردم از ثوابهاى اخروى بى بهره اند. در این موقعیت بیگناهان را زیاد مى کشند، هرج و مرج بالا مى گیرد و اجتماع عرب خودسر مى شود (هر کارى که خواستند انجام مى دهند و در مقابل دستورهاى دین بى تفاوت مى شوند)، مردها به مردها اکتفا مى کنند (از نظر جنسى) و زنها به زنها قناعت مى ورزند در فجور. ساز و آواز در میان آنها رواج مى یابد و در مجامع خودشان از آن استفاده مى کنند و کسى آنها را نهى نمى کند بلکه تشویق مى شوند، با اینکه یکى از گناهان کبیره است که کبیره بودنش بر آنها پوشیده است، پس اى واى بر آنها از جزا دهنده روز رستاخیز. و شفاعت من به آنها نخواهد رسید و کسى که راضى به اعمال بد آنها باشد و آنان را از این عمل نهى نکند نیز در روز قیامت پشیمان شود (البته پشیمانى دیگرى سودى نخواهد داشت) و من بیزارم . در چنین جامعه اى زنها براى خود تشکیل مجلس مى دهند (کنفراس تشکیل مى دهند) و جمعیتهاى زیادى به راه مى اندازند، به نحوى که زنها در آن اجتماعات براى سرگرمى است و در مسیر غیر رضاى خداوند انجام مى شود. پس چون این مردم را با این کیفیت دیدید از آنها فاصله بگیرید و اگر مى توانید آنها را نهى کنید و از ایشان بترسید براى خدا؛ زیرا این جمعیت در حال جنگ با خدا و رسول او هستند و خداوند و رسولش از آنها بیزارند.

خواننده عزیز!

این روایت را به منزله آیینه اى قرار ده و سیماى جهان را در آن ببین و براى تعجیل در امر فرج امام عصر ارواحنا له الفداء دعا کن - اللهم عجل فرجه -.

رسول گرامى اسلام صلى الله علیه و آله از سوى خداوند متعال این حدیث را بیان فرموده است :

خداوند فرموده است : وقتى که بندگان من هتک احترام مرا کردند (دین خداوند را محترم نشمردند) و حرام مرا حلال شمردند و اوامر مرا ترک گفتند، جمعیتى را بر آنها مسلط مى کنم که سواران منند و به وسیله اینها از کسانى که نافرمانى من کنند انتقام مى گیرم . رحمت را از دلهاى آنها کنده ام . لذا به آنهایى که مى گویند رحم نمى کنند، التماس ملتمسان را نادیده مى گیرند، پدران و مادران و فرزندان را مى کشند، بلاد عجم را ویران مى سازند و عراق را فتح مى کنند لشکریان عراق سه دسته مى شوند: یک دسته به دنبال شتران مى روند ( ممکن است کنایه از فرار آنها و رو به بیابان نهادن باشد)، دسته دوم خانواده هاى خود را رها مى کنند و مى روند، دسته سوم جنگ مى کنند، مى کشند و کشته مى شوند. اینها شهدا هستند و ملائکه آسمان به آنها غبطه مى خورند. هرگاه این برنامه ها را در دنیا دیدید آماده قیامت باشید. عرض کردند: یا رسول الله ! اگر این زمان را درک کردیم به کجا منزل کنیم ؟ فرمودند: بر شما باد که به غوطه در دمشق بروید که بهترین بلاد شام است . خوشا به حال آن کسى که در شام منزل بگیرد ولو به قدر جایگاه یک گوسفند باشد، زیرا خداوند بزرگ تکفل شام و مردم آن را خود قبول فرموده است .

از وصایاى رسول اکرم صلى الله علیه و آله در کتاب ((مکارم الاخلاق)) به ابن مسعود است که در آن آینده دنیا را در آیینه کلمات و سخنان حیاتبخش خود مجسم فرمودند و اکنون خلاصه فرمایشات آن سرور را با خوانندگان عزیز در میان مى گذاریم . امید است براى همه ما آموزنده باشد.

 

اى پسر مسعود! اسلام در روز اول غریب به این دنیا آمد و بزودى به غربت اول باز مى گردد (اشاره به غربت دین مقدس اسلام در ابتداى کار و نیز غربت مجدد در آخرالزمان). اى پسر مسعود! هر کسى از شما که این زمان را درک کرد از اعقاب شما. پس به آنها سلام نکند، در تشییع جنازه آنها شرکت نجوید و از بیماران عیادت نکند. زیرا اینان به ظاهر خود را در همان راهى جلوه مى دهند که شما مى روید و تظاهر به ادعاهاى شما مى کنند، اما عملا با شما مخالف هستند. پس وقتى که مرگ اینها فرا رسد به دین و ملت شما از دنیا نمى روند. آنان از من نیستند و من هم از آنان نیستم (سنخیتى با هم نداریم) تا اینکه مى فرماید: اى پسر مسعود! زمانى بر مردم بیاید که آن کس که بخواهد در دیندارى ثابت بماند و ایمانش را حفظ کند همچون کسى است که مى خواهد آتش را در کف دست خود قرار دهد. پس اگر در این زمان (چون) گرگ باشد مى تواند زندگى کند، والا گرگهاى درنده او را مى خورند.

اى پسر مسعود! علما و فقهاى آنها خیانتکار و فاجرند. آگاه باشید که اینها بدترین مردم روى زمین هستند و نیز آنهایى که از آنها متابعت مى کنند و با آنها رفت و آمد دارند و از آنها علم یاد مى گیرند و یا آنان را دوست مى دارند و با آنها مجالست و مشورت مى کنند، جایگاهشان در جهنم است . اینان کور و کر و لال خواهند بود و در روز قیامت نیز نابینا و کر و لال محشور خواهند شد...

اى پسر مسعود! اینها مدعى دیندارى و پیروى از من و ادامه دهنده راه من هستند. اما چنین نیست . اینها در حقیقت از من بیزارند و من هم از آنها بیزارم . اى پسر مسعود! در مجالس ‍ با آنها ننشینید، در بازارها با آنها داد و ستد نکنید، آنها را به سوى راه رهنمون نشوید، به آنها آب ندهید، که خداوند متعال درباره آنها فرموده است : ((هر کس طالب دنیا و زینت دنیا باشد، پاداش اعمالشان را در دنیا به طور کامل عطا مى کنیم، و چیزى از آن در دنیا فروگذارى نمى شود)). و خداوند تبارک و تعالى مى فرماید: ((هر کس خواهان کشت دنیا باشد از آن برایش مى دهیم و در آخرت بهره اى براى او نیست)).

اى پسر مسعود! کسى که تحصیل علم کند اما براى دنیا و رسیدن به نعمتهاى دنیوى، مستحق عذاب خداوند خواهد بود و با یهود و نصارى در پست ترین مقامات جهنم محشور خواهد شد. یهود و نصارى کتاب خداوند را پشت سر انداختند و با اینکه نسبت به اسلام و آورنده آن شناخت پیدا کردند، در عین حال، کفر ورزیدند و در نتیجه از رحمت خداوند محروم ماندند. آرى، لعنت خدا بر کافران باد.

اى پسر مسعود! هر کس قرآن را براى دنیا و زینتهاى آن فرا گیرد، خداوند بهشت را به او حرام گرداند.

اى پسر مسعود! هر کس علم را بیاموزد و به آنچه در آن است عمل نکند، خداوند او را روز قیامت نابینا محشور سازد. و کسى که به خاطر مردم (ریا) تحصیل علم کند و هدفش این باشد که دنیا را براى خود مرتب کند برکت از زندگى اش برداشته مى شود و به تنگى معیشت گرفتار مى آید و خداوند او را به خودش وامى گذارد که سرانجامش البته هلاکت است . خداوند در قرآن مى فرماید: ((کسى که به لقاى او (قرب جوار) امیدوار است باید نیکوکار باشد و در پرستش خدا هرگز احدى را با او شریک نگرداند)).

اى پسر مسعود! سعى کن همنشینان تو از نیکان باشند و اگر براى خودت برادرى انتخاب مى کنى از زهاد برگزین (زاهد آن کسى است که گناه نکند و دنیا را بر آخرت مقدم ندارد و نسبت به دنیا بى رغبت باشد)؛ چرا که خداوند در کتابش فرموده است : ((در آن روز دوستان همه با یکدیگر دشمن اند مگر پرهیزکاران)).

 اى پسر مسعود! بدان که این اشخاص معروف را منکر مى بینند (واجبات الهى به نظر آنها حرام است) و محرمات را معروف (ارتکاب حرام در نظر آنها مانعى ندارد). پس در این حال، خداوند بر دلهاى آنان مهر مى زند. آنوقت در میان آنها کسى شهادت به حق نمى دهد و نیز قیام به عدل نمى کند با اینکه خداوند امر فرموده است ((نگهدار عدالت باشید و براى خدا گواهى دید ولو اینکه به ضرر خودتان و یا پدران و مادران و بستگان نزدیک شما باشد)).

اى پسر مسعود! اینها افتخارشان را به مال مى دانند با اینکه خداوند فرموده ((براى هیچ کس در نزد او نعمتى نیست که پاداش داده شود، مگر در پى خشنودى پروردگار برترش، و بزودى خشنود گردد)).