قرآن کریم و نشانه های ظهور حضرت مهدی عجّـل الله تعالی فرجه
آنچه در قرآن کریم از طرف خداوند بزرگ به وسیله رسول اکرم صلّی الله علیه و آله به ما رسیده واجب الاطاعه است و کوچکترین تردیدی درباره ی آن نباید داشت ، چرا که از منبع علم خداوندی سر چشمه گرفته است .** از جمله بشارت هایی که در قرآن مجید در صمن آیاتی داده شده مسأله قیام جهانی حضرت بقیة الله ارواحنا له الفداء و سیطره عدل و داد در عالم بعد از پر شدن آن از ظلم و جور است ، نه اینکه به خیال خام بعضی از نویسندگان ، عدالت در حکومت حضرت مهدی سلام الله علیه تغلیبی باشد و همچنان افراد شرور ، کم یا زیاد ، در اجتماع دیده شوند . خیر ، طبق نصّ صریح آیات قرآن و تفاسیر رسیده از اهل بیت عصمت و طهارت سلام الله علیهم اجمعین پس از پر شدن عالم از ظلم و جور ع قسط و عدل بر آن حاکمیت خواهد یافت و همان کونه که عرض شد در این زمینه بزرگان مذهب و دیگران نیز دعوای تواتر نموده اند .
بنابراین دیگر جایی برای عدالت تغلیبی و طرفداران آن نمی ماند .
نشانه های پیدایش این حکومت
‹‹ بزودی آیات و نشانه هایی از قدرت خود را در صحنه گیتی و در [کشور] وجودشان بدانها نشان خواهیم داد ، تا بر آنها آشکار شود که او حق است .››(فصّلت / 53)
ممکن است نشانه های آفاقی همان صیحه ی آسمانی باشد و منظور از آیات انفسی همان رعب و ترس باشد که در دلها جای می گیرد .
"" خوانندگان عزیز ! با توجه به اینکه خداوند خلف وعده نخواهد فرمود و حتماً باید این کار بشود ، غیر از قیام آخرین نماینده و سفیر اعظم او حضرت بقیة الله روحی و ارواح العالمین له الفداء نشانه دیگری نخواهد بود . "
‹‹ و هر آینه شما را بوسیله ترس و گرسنگی و نقص در مالها و جانها و میوه ها می آزماییم ، و صبرکنندگان را بشارت ده . ›› (بقره /156)
محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام روایت می کند که پیش از قیام مهدی ما سلام الله علیه مردم به انواع بلاها مبتلا می شوند و موفقیت با صابران است .
بطور خلاصه علائم و نشانه های قبل از ظهور در این روایات عبارت است از :
1-وحشت و اضطرابی که در حال حاضر در میان مردم بعضی از کشورهای اسلامی دیده می شود .
2-گرسنگی و قحطی که در کشور های جهان مشهود است و به طور متوسط روزانه چندین هزار تن از گرسنگی می میرند ( مانند بعضی از قسمتهای افریقا و هندوستان ) .
3-فساد در تجارت و بازرگانی و کمبود درآمد بعضی از اقشار جامعه که به ویژه در ایران ما مشهود است .
4-تلفات جانی مانند تلفات در جنگ ایران و عراق و نقصان زراعت و میوه جات ناشی از آفات و کمی برکت آنها .
اکنون به اصل روایت که از امام صادق علیه السّلام که سلام خداوند بر ایشان باد – نقل کرده اند ، توجه فرمایید :
« محمد بن مسلم از امام صادق علیه السّلام نقل کرده است که امام فرمودند : پیش از قیام قائم نشانه هایی است جهت آزمایش از جانب خداوند نسبت به بندگان مؤمنش . عرض کردم : آن نشانه ها چیست ؟ فرمود : آن ، گفتار خداوند عزّ وجل است که فرمودند : « و لنبلونکم بشی ءٍ » . فرمود « لـَـنـَبـلـُوَنـَّکـُم » یعنی هر آینه بیازماییم شما مؤمنان را « بـِشـَییءٍ مِنَ الخَوفِ » به مقداری و چیزی از ترس از ملوک بنی فلان (بنی عباس) در پایان زمامداریشان وَ « الجُوع» و گرسنگی به خاطر بالا بودن قیمتها « وَ نـَقص ٍمِنَ الاموال ِ» و کاستی از مالها [ یعنی ] کم شدن کشاورزی و کمبود برکت محصولات « وَ بـَشـِّرِ الصّابـِرینّ » [یعنی ] بشارت ده صابران را در چنین وقت به خروج قائم علیه السّلام . سپس به من فرمود : ای محمد ! این است تأویل قول خداوند عزّوجل که می فرماید : « وَ ما یـَعلـَمُ تـَأ ویلَـَهُ ...» [یعنی] نمی داند تأویل قرآن را جز خداوند و پایداران در دانش . »
‹‹ به درستی که خداوند [تبارک و تعالی] قادر است که نشانه ای فرو فرستد. ›› (انعام /37)
در تفسیر این آیه به چند نشانه از نشانه های ظهور حضرت ولی عصر علیه السّلام اشاره شده است.
« ابی الجارود می گوید : امام محمد باقر علیه السّلام در تفسیر آیه « اِنَّ الله َ قـادرٌ ...» فرمودند :
زود است که در آخر الزّمان آیات و نشانه هایی از قدرت خداوند می بینی :
1-دابة الارض .
2-دجّال.
3-نزول عیسی بن مربم از آسمان .
4-طلوع خورشید از مغرب . » ( بحار الانوار ، ج 52 / ص 181 )
‹‹ بگو او تواناست که بر شما عذابی از بالای سر و زیر پاهای شما بر انگیزد یا اینکه شما را گروههای غیر متحد قرار دهد و آسیب برخی را به برخی دیگر بچشاند . ››(انعام /65 )
در این آیه نیز به بعضی از نشانه های ظهور اشاره شده است و اما روایتی که در این باب رسیده است :
« از ابی جعفر (امام باقر ) علیه السّلام در فرموده ی خداوند متعال : ‹‹ قل هو القادر علی ... ›› منقول است که فرمودند : آن دجّال و صیحه است ( عذاب آسمانی و از بالا ) و مراد از « او من تحت ارجلکم » عبارت است از خسف و فرورفتگی زمین است و مراد از « او تلبسکم شیعاً » اختلاف در دین و طعن به یکدیگر زدن است و منظور از « یذیق بعضکم باس بعض » کشتن بعضتان است بعضی دیگر را ، و تمام این حوادث در میان اهل قبله و مسلمانان به وقوع می پیوندد . » (بحار الانوار ، ج 52 / ص 182 )